Familiedag: Mensjesrechten

In Mensjesrechten staan de rechten van kinderen en tieners centraal. In drie korte films komen kinderen van verschillende achtergronden en culturen voorbij, die elk op hun manier vorm geven aan hun leven en de wereld om hen heen. Te zien zijn: JovannaForFuture (Mirjam Marks), Mima is Mima (Anneke de Lind van Wijngaarden, Annelies Kruk) en Timo moet wachten (Melliena Beckmann).

JovannaForFuture
Soms snakt de Nederlandse Jovanna ernaar een keertje te zondigen en een klein toetje te eten, ook al zit er heel veel plastic omheen. Dan vindt ze het stom dat het nodig is om bij alles wat ze doet aan het milieu te denken. Want dat doet ze, zo blijkt uit hoe ze leeft en wat ze vertelt. Ze eet geen vlees en woont met haar familie in een “aardehuis” waar ze alle energie die ze gebruiken zelf opwekken. En Jovanna doet nog meer: iedere vrijdag staakt ze voor het stadhuis van Deventer voor het klimaat.

Net als duizenden jongeren wereldwijd is ze geïnspireerd geraakt door klimaatactivist Greta Thunberg. Kinderen kunnen niet stemmen en dan is staken de enige manier om te laten zien dat er iets moet gebeuren. Kort komen bezorgde kinderen uit landen als Australië, Curaçao en Vietnam voorbij. Ook zij vinden dat er wat moet veranderen. Na de vakantie gaat ze naar de middelbare school en dan mag ze niet meer staken. Wanneer gaan de volwassenen eindelijk iets doen?

Mima is Mima
Aan het einde van de zomervakantie is de Indonesische Mima ongeduldig om weer naar school te gaan. Maar als ze eenmaal op het schoolplein aankomt, heeft ze toch even knikkende knieën. Voor Mima gaat leren niet vanzelf, want ze werd geboren met Down syndroom. Daardoor zit ze op haar vijftiende nog altijd in groep acht; maar een speciale school, dat is niet voor haar.

“Mijn hersenen wisten het niet. Ze vergissen zich altijd,” legt ze aan haar moeder uit als ze samen haar huiswerkopdrachten bekijken. Als ze de taak niet onder de knie krijgt reageert ze gefrustreerd, maar haar moeder houdt haar geduldig bij de les. En zodra Mima zich echt concentreert, lukt het zomaar wel.

Korte scènes geven een beeld van Mima’s leven, terwijl close-ups van haar gezicht haar emoties blootleggen. Om mee te kunnen komen moet Mima bijna altijd harder werken dan anderen, maar uiteindelijk komt er iets op haar pad waarin ze probleemloos kan schitteren.

Timo moet wachten
Timo is 9 maar gaat al een aantal maanden niet meer naar de basisschool omdat ‘zijn gedrag daar niet past’. Timo mist de vrienden uit zijn groep. Iedere middag fietst hij naar school en wacht hij op het plein totdat de bel gaat en zijn vrienden naar buiten komen. Misschien wil iemand met hem spelen? Timo’s moeder zoekt naar een school waar hij wel welkom is. Hij wacht totdat er ergens misschien een plekje voor hem is.