En daarom werk ik, 14 jaar later: Raihan

Raihan (20 jaar) was het vrolijke jongetje dat veertien jaar geleden met een kikker de kinderen in zijn klas schrik aanjoeg. Hij reist elke ochtend anderhalf uur met de bus om vanuit zijn sloppenwijkje naar zijn werk te komen. Hij ziet er snel uit: gel in zijn haar, een superlage heupbroek van Gucci en een mobiel in zijn achterzak. Hij werkt in een hippe kledingzaak in  Dhaka. ‘In deze buurt wonen rijke mensen. Mijn collega’s weten dat ik een arme jongen ben. Maar waar ik precies woon en hoe mijn huis eruitziet, dat weten ze niet.’ Op dit moment zoeken Raihans ouders een geschikte vrouw voor hem. Ze vragen geen bruidsschat, zegt zijn moeder: ‘We willen niet onderhandelen met armen. Wij zijn ook arm. We willen een fatsoenlijk meisje. Als Raihan haar leuk vindt en wij niet, gaat het huwelijk niet door.’