Geliefden Hetty (76) en Jeanne (91) zijn vastbesloten ‘te genieten tot het gaatje’. Maar Jeannes dementie wordt erger, en dat zet hun geluk onder druk. Prachtig, intiem portret van ware liefde gebaseerd op eerlijkheid, tederheid en een verlangen naar pure vreugde.
Zittend in het gras met uitzicht over zee vraagt Hetty haar geliefde Jeanne waar ze haar as verstrooid wil hebben. Jeanne ontwijkt de vraag. Hetty herinnert Jeanne eraan dat ze een lied hadden uitgekozen voor de uitvaart: Édith Piafs ‘Non, je ne regrette rien’. Hetty zingt een paar regels. Jeanne lacht. ‘Doe het nog es,’ zegt ze. En ze zingen samen.
De liefde van Hetty en Jeanne is gevuld met vreugde. Ze zingen en maken muziek, ze dansen in de keuken en ze dansen op het strand. Maar Jeanne heeft Alzheimer, en haar toestand wordt slechter. Hetty wil haar steunen zoveel ze kan, maar komt erachter dat er grenzen zijn aan wat zij kan doen. Ze aarzelt om hulp van buiten in te roepen, ook al omdat Jeanne dat absoluut niet nodig vindt. Hoe moeilijk hun situatie ook wordt, hun liefde blijft sterk. En hun vermogen het leven te vieren is ongelooflijk inspirerend.