Verborgen Leven

Gevluchte Venezolanen spreken openhartig over hun leven in de schaduw op Curaçao en Aruba. Van een gedeserteerde militair tot een metselaar en van een horecaondernemer tot een onderwijsspecialist. Hoe is het om te leven in een juridisch vacuüm, als slachtoffer van uitbuiting en onder de constante dreiging te worden uitgezet?

Venezolanen die vluchten naar Curaçao en Aruba belanden in een juridisch vacuüm. De naar schatting minstens 23.000 Venezolanen op de eilanden kunnen geen asiel aanvragen. Want ook al zijn Curaçao en Aruba onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden, er bestaat daar geen asielprocedure. De Venezolanen leven in de schaduw, zonder toegang tot legaal werk of gezondheidszorg.  

Samen vertellen ze over hun gevaarlijke vlucht over zee, het verblijf in het detentiecentrum op Curaçao, het gebrek aan toegang tot medische zorg, uitbuiting door werkgevers en over de permanente angst voor uitzetting naar Venezuela. Zoals ‘Julia’, een alleenstaande moeder die haar kinderen en moeder al zeven jaar moet missen. En ‘Carlos’, die het geld dat hij op Curaçao als bouwvakker verdient naar zijn zieke moeder in Venezuela stuurt.