In de door geweld verscheurde en door armoede geteisterde Democratische Republiek Congo wordt seksueel geweld sinds jaar en dag ingezet als oorlogswapen. Om de slachtoffers niet alleen medische, maar ook psychologische hulp te kunnen bieden, stichtte Mukwege in 1999 in Bukavu het Panzi-ziekenhuis. Daarnaast werpt Mukwege zich op als mensenrechtenactivist en maakt hij zich sterk om het probleem van seksueel geweld in zijn land wereldwijd op de agenda te krijgen. Hij veroordeelt de politieke onwil om het probleem aan te pakken en schuwt het niet de vinger op de zere plek te leggen.
Dat zijn werk niet zonder gevaar is, ondervond Mukwege in 2012 toen gewapende mannen zijn huis binnenvielen en het vuur openden. Mukwege en zijn familie ontsnapten, maar zijn bewaker werd dodelijk getroffen. De film volgt de man en zijn exceptionele missie en de effecten van zijn werk op familie en vrienden.