Fly-on-the-wall-portret van Musa Hadid, de christelijke burgemeester van Ramallah. De geestige, aimabele Hadid doet wat hij kan om het leven van zijn burgers zo goed en waardig mogelijk te maken. Maar de Israëlische bezetting is nooit helemaal uit beeld, en roert zich geregeld. Energieke, inspirerende documentaire die afrekent met clichés.
‘Hoe kun je zo kalm blijven?’ vraagt iemand aan Musa Hadid, burgemeester van Ramallah, de feitelijke hoofdstad van Palestina. De Amerikaanse president Trump heeft zojuist aangekondigd de Amerikaanse ambassade te verplaatsen naar Jeruzalem, en overal op de Westelijke Jordaanoever zijn protesten losgebarsten. ‘Het gebeurt’, antwoordt Hadid, ‘of ons hoofd nu op hol slaat of niet.’
Zijn ingetogen manier van doen betekent echter niet dat er ook maar iets laconieks is aan Musa Hadid. Op zijn charismatische manier doet hij behendig wat hij kan om de stad draaiende te houden. Dat terwijl hij vele basisvoorzieningen door de Israëlische bezetting niet kan leveren. We zien hem in gesprek over stadsmarketing en bij het aansteken van de kerstboom van de stad. Het volgende moment verschuilt hij zich in het stadhuis, belegerd door het leger nadat er schoten zijn gelost op de Israëlische nederzettingen buiten Ramallah. De volgende dag, terwijl de stad de schade opruimt, is hij weer aan het werk – op bezoek bij een school, pratend over de grootte van het volleybalveld en de beste manier om een schoolbord schoon te maken. Een tegelijk inspirerende en pijnlijke kijk op een bezette stad van binnenuit.