This is not a Film

Opzienbarend document over een dag uit het leven van de geïsoleerde Iraanse filmmaker Jafar Panahi. Hij maakte de documentaire in het voorjaar van 2011 toen hij een beroepsverbod had gekregen en twintig jaar lang geen film mocht maken. Panahi liet de film die geen film is op een USB-stick in een taart het land uit smokkelen, zodat deze in Cannes vertoond kon worden.

"Hoe kan ik me nu echt uitdrukken, binnen deze grenzen met de lijnen die ik heb getrokken? Hoe kan ik de zin en het gevoel overbrengen in dit soort films? Het is niet mogelijk." Aan het woord is de internationaal gevierde Iraanse filmmaker Jafar Panahi (onder andere The Circle, The White Balloon) die gefrustreerd scènes bekijkt uit eerder werk, terwijl hij tegen beter weten in probeert zijn nieuwe film binnenshuis te visualiseren op een vloerkleed. Hij past op de leguaan van zijn dochter, pakt besteld eten aan bij de deur en geeft het vuilnis mee naar buiten. Hij volgt het nieuws en kijkt vanaf zijn balkon naar de wereld waaraan hij niet mag deelnemen. This Is Not a Film toont een dag uit het leven van de geïsoleerde filmmaker en is opgedragen aan Iraanse filmmakers wier werk door het regime onmogelijk wordt gemaakt.

Jafar Panahi werd in 2010 opgepakt, samen met zijn vrouw, dochter en zo'n 15 andere dissidenten. Vanwege het onderdrukkende Iraanse regime hebben andere internationaal erkende regisseurs als Abbas Kiarostami, Mohsen Makhmalbaf en Bahman Ghobadi Iran al verlaten. Panahi ontving in 2007 de Lifetime Achiefment Award op het Movies that Matter Festival voor zijn scherpzinnige en humane filmoeuvre.

Movies that Matter vertoont de film in combinatie met de theatervoorstelling Closed Curtains, die geïnspireerd is op de film van Pahani.