De Dolle Mina’s staan al sinds de jaren ’70 op de barricaden. De beweging werd onder andere bekend door hun ludieke acties om de ongelijkwaardigheid van de vrouw in de samenleving aan te kaarten. Met hun gedurfde acties schudde ze in korte tijd heel Nederland wakker. Ze bonden urinoirs dicht, deelden condooms uit, verbranden beha’s op straat en confronteerden de mannen openlijk door hen na te fluiten en zelfs in hun billen te knijpen. En wie kent de ‘Baas in eigen Buik’ (My body, my choice!) leus nu niet? Ze creëerden een nieuw bewustzijn en zette grootste veranderingen in gang.
En nu, precies 55 jaar later, staan de Dolle Mina’s weer te protesteren – samen met de Mina’s van toen én een nieuwe generatie Mina’s.
“Na 55 jaar zijn de thema’s waar de Dolle Mina’s voor vochten nog steeds akelig actueel: Nog steeds is er een loonkloof, nog steeds is er seksisme, nog steeds is er femicide, nog steeds is er een dubbele seksuele moraal en nog steeds is er vrouwenhaat en neemt die zelfs toe! Het begon als één actie om iedereen wakker te schudden, maar we kregen zoveel bijval dat de Dolle Mina’s nu weer voorgoed terug zijn.
Het is hoopvol en inspirerend om met de Mina’s van het eerste uur de strijd weer op te pakken. Het activisme stroomt door hun bloed en zij weten als geen ander op ludieke wijze zware onderwerpen aan het licht te brengen. Ook zijn zij het levende bewijs dat actievoeren impact kan hebben en verandering mogelijk is. We moeten niet achterover leunen maar alert blijven.”
“Sommige rechten waar de Mina’s zo hard voor hebben gevochten, staan weer onder druk zoals bijvoorbeeld het recht op abortus. In 2022 besloot het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten het federaal geldende recht op abortus (Roe v. Wade) terug te draaien, waarop sommige staten een sterke inperking of zelfs verbod op abortus doorvoerden. Een enorme klap voor het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw: baas in eigen buik. En ook in Nederland wordt er nu gemorreld aan dit recht. Zo werden er een paar weken terug een aantal moties ingediend die de toegang tot abortuszorg kunnen inperken. Een zorgelijke ontwikkeling. Abortus staat ook nog steeds in het wetboek van strafrecht. Het is dus strafbaar tenzij… Het recht op abortus zou in de grondwet moeten worden opgenomen, net als in Frankrijk.”
“Dit gaat over vier vrouwen die vechten voor abortusrechten in Polen, een onderwerp dat ons nauw aan het hart ligt. Een van hen, Justyna Wydrzyńska, wordt strafrechtelijk vervolgd wegens 'hulp bij abortus'. Ze doet geweldig werk, het is indrukwekkend hoe zij haar nek uit steekt en volhoudt onder deze moeilijke omstandigheden. We zouden haar graag ontmoeten op het festival.”
“Ook deze film vinden we erg belangrijk en urgent. Verkrachting is een wereldwijd probleem, ook in combinatie met oorlogsgeweld, en Devi stelt dit aan de kaak. Dat is ontzettend moedig. Er heerst nog steeds enorm veel schaamte rondom verkrachting en slachtoffers worden vaak niet gehoord. Het is belangrijk om de stilte te doorbreken en vrouwen zoals Devi te laten zien: laat je horen, je hoeft je niet te schamen. We moeten de daders aanpakken, niet de slachtoffers: "Shame must change sides".”
“De positieve en creatieve manier waarop zij zich verzetten is iets wat ons inspireert. Ze voeren geen actie met geweld maar met liederen en poëzie. Het laat zien dat je niet veel middelen nodig hebt om verandering te weeg te brengen. Hier gelooft Dolle Mina ook sterk in. Met creatieve en ludieke acties kun je enorme impact maken. Het is indrukwekkend hoe zij, ondanks de heftige omstandigheden, blijven strijden en geloven in verandering. We delen met hun de hoop en het optimisme dat we de wereld kunnen veranderen. Door er met z'n allen in te geloven, komt er enorm veel energie los.”
“Het raakt precies de punten waar wij als Dolle Mina voor strijden. Het is een maatschappelijk relevante film die het thema seksueel geweld aanpakt. Het laat zien hoe heftig het is dat zoveel mensen geconfronteerd worden met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Bijna iedere vrouw die ik ken heeft hier wel 's mee te maken gehad. Uit landelijke cijfers blijkt dat twee op de drie jonge vrouwen te maken hebben gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag, fysiek of verbaal. Ook straatintimidatie is nog steeds aan de orde van de dag. De film laat je ook nadenken over de vraag waarom er zo weinig plegers van seksueel geweld veroordeeld worden, wat het probleem nog urgenter maakt. Het is een confronterende, maar noodzakelijke reflectie op de staat van onze samenleving en de rechtspraak rondom seksueel geweld.”