Stieve had altijd al een fascinatie voor de Nederlandse archieven. “Wat me opviel, is dat er talloze foto’s bestaan van het koloniale verleden. Ze zijn vaak esthetisch indrukwekkend, maar het verhaal erachter blijft onderbelicht,” vertelt hij. Met zijn Instagram-account @nederlands_indie, dat inmiddels meer dan 100.000 volgers heeft, probeert hij daar verandering in te brengen. “Veel archiefbeschrijvingen zijn in het Nederlands en vanuit een westers perspectief opgesteld. Vijf jaar geleden ben ik begonnen met dit account om een ander geluid te laten horen. Door in het Engels te posten, sla ik een brug met Indonesië; ongeveer 80 procent van mijn volgers komt daar vandaan.”
Zelf is Stieve half-Indonesisch; zijn moeder verhuisde in de jaren ’70 naar Nederland voor de liefde. Zijn achtergrond verschilt daardoor van veel mensen die zich als Indisch identificeren, al hebben zijn voorouders wel degelijk in Nederlands-Indië geleefd. Zelf denkt hij niet in zulke hokjes, en hij merkt dat dit in Indonesië ook minder gebruikelijk is. “Over het algemeen kijken mensen in Indonesië meer vooruit dan terug. Maar in mijn ervaring is er juist veel interesse in geschiedenis, zowel bij jonge als oudere generaties.”
De filmtips van Stieve laten zien hoe veelzijdig de verhalen uit Indonesië zijn en hoe onlosmakelijk ze soms verbonden zijn met Nederland.
“Mijn schoonfamilie heeft in Nederlands Nieuw-Guinea gewoond, waardoor er binnen mijn familie een connectie is met Papua. Ik zie dat het lot van de Papua’s weinig aandacht krijgt in het nieuws en de bredere geopolitieke context. Hopelijk brengt deze film daar verandering in. Daarnaast bevat de film prachtig archiefmateriaal, wat goed aansluit bij mijn Instagram-kanaal.”
Op zaterdag 29 maart is er een vertoning in Filmhuis Den Haag, gevolgd door een nagesprek. Hierbij is een delegatie van de Papuaanse nieuwsoutlet Jubi aanwezig. Deze groep wordt in Indonesië bedreigd en geïntimideerd en zal haar ervaringen delen met het publiek.
“Dit lijkt me een zware film, maar het onderwerp biedt een belangrijk inkijkje in een verborgen wereld. Het eeuwenoude kastensysteem maakte in feite slavernij mogelijk, zelfs lang nadat deze in het toenmalige Nederlands-Indië was afgeschaft en verboden. Toch werd het door het koloniale bestuur oogluikend toegestaan.”
“In deze documentaire reizen drie kleinkinderen van Indische afkomst met hun grootouders terug naar de plek waar zij voor het eerst in Nederland aankwamen. Ze gaan het gesprek aan over waarom hun grootouders nooit over die tijd hebben gesproken – het ‘Indisch zwijgen’.
Wat me fascineert, is hoe verschillende generaties hiermee omgaan. De grootouders spraken nauwelijks over hun ervaringen. De tweede generatie durfde vaak geen vragen te stellen, uit angst pijnlijke herinneringen op te rakelen. De derde generatie heeft meer afstand en stelt juist wél die vragen. Ik ben benieuwd naar de verschillende verhalen en hoe zij ermee omgaan. Na de vertoning mag ik deelnemen aan een nagesprek met de regisseur en een van de kleinkinderen, wat deze film voor mij extra bijzonder maakt.”
Deze film maakt onderdeel uit van de special ‘Ons Koloniale Verleden’ waar naast deze documentaire ook nog de film Bloedlijnen te zien is. Met een combiticket kun je beide films bezoeken voor €22.