Rokhsar is 14 jaar oud en woont met haar familie in Denemarken. Ze spreekt vloeiend Deens en voetbalt bij een lokale club. Hoewel ze er al vijf jaar woont en goed is geïntegreerd, heeft ze geen verblijfsvergunning. Het wachten op het verlossende woord duurt eindeloos en trekt een zware wissel op de jonge tiener.
Vijf jaar geleden vluchtte Rokhsar Sediqi met haar gezin uit Afghanistan en kwam in Denemarken terecht. Ze maakte zich snel de taal eigen en spreekt als enige in haar familie vloeiend Deens. Ook gaat ze naar de middelbare school en voetbalt ze bij een lokale club. De familie kreeg echter nooit een verblijfsvergunning en dreigt nu te worden teruggestuurd. Dit zou een nachtmerrie zijn voor de jonge tiener, die midden in het Deense leven staat. Omdat haar ouders de taal niet machtig zijn, moet Rokhsar alle communicatie met de instanties doen. Als laatste redmiddel dient de familie via een advocaat een nieuwe aanvraag in, op basis van de goede integratie van hun tienerdochter. Voor Rokhsar is het een zware opgave. Zij moet steeds tolken en bellen met de immigratiedienst, en nu hangt ook nog het lot van de familie af van haar prestaties. De druk wordt bijna te veel.De filmmakers volgen het dagelijkse leven van de tiener en tonen ook het medeleven van vrienden, kennissen en buren. Net als Rokhsar en andere vluchtelingen staan die machteloos tegenover het strenge Deense immigratiebeleid.