Four Daughters

Inventieve docu-fictie over de complexe relatie tussen een Tunesische moeder en haar dochters. Op een dag verdwijnen Olfa's twee oudste dochters. Nu spelen Olfa en haar overgebleven dochters, samen met professionele acteurs, hun geschiedenis na in een unieke hybride film waarin fictie, theater en documentaire worden gecombineerd. Eerlijk en moedig.

‘Ik ben zoals Rose in de film Titanic,’ zegt Olfa Hamrouni. ‘Zij vertelt haar levensverhaal en acteurs spelen het na.’ Olfa heeft vier dochters. Eya en Tayssir, de twee jongste, wonen nog bij haar. De twee oudste, Rahma en Ghofrane, ‘zijn opgegeten door een wolf’, aldus Olfa. Toen ze 15 en 16 waren, verdwenen ze plotseling. Om het verhaal achter deze tragedie te vertellen, roept de Tunesische regisseur Kaouther Ben Hania (The Man Who Sold His Skin, openingsfilm van het Movies that Matter Festival 2021) de hulp in van acteurs. Twee van hen spelen de vermiste dochters van Olfa, één speelt Olfa in de scènes die voor haar te traumatisch zijn om na te spelen. Eya en Tayssir spelen zichzelf.

‘Deze film zal oude wonden openen,’ waarschuwt Eya. En dat gebeurt. Olfa duikt diep in haar eigen kindertijd en haar leven als jonge vrouw – een geschiedenis vol angst en misbruik. Wanneer haar dochters vertellen over hun eigen opvoeding, wordt Olfa gedwongen haar donkerste impulsen onder ogen te zien. Langzaam ontspint zich een intieme reis waarin Olfa en haar dochters zichzelf en elkaar langzaam vanuit nieuwe perspectieven leren begrijpen. Winnaar van de L’Oeil d’or voor beste documentaire op het Cannes Film Festival 2023.