Het dagelijks leven in het Palestijnse vluchtelingenkamp Yarmouk in Damascus, tijdens een belegering door het Assad-regime. Abdallah Al-Khatib woont in het kamp, pakt een camera en filmt twee jaar lang. Het resultaat is vastberaden, optimistisch, shockerend en hartverscheurend, en vol diepe menselijkheid.
Abdallah Al-Khatib woont in Yarmouk, een buurt in de buitenwijken van Damascus (Syrië) waar de grootste groep Palestijnse vluchtelingen ter wereld woont. Tussen 2013 en 2015 werd het kamp belegerd door het regime van Bashar al-Assad – niemand kon in of uit en de wegen waren geblokkeerd met bergen puin. Langzaam maar zeker ontstonden er grote tekorten aan voedsel, water en medicijnen.
De belegering kan ‘een weg naar gekte of zelfmoord zijn’, zegt Al-Khatib in de voice-over. ‘Vul de leegte met zoveel betekenis als je kunt.’ Dus pakt hij een camera en begint te filmen, met een scherp en teder oog voor de menselijkheid van de bevolking, hun lijden en woede, hun hoop en hun vreugde. Zoals zijn fantastische moeder, die vrijwilligerswerk doet als verpleegster en ballonnen opblaast voor kinderen. En een stel jonge mannen die midden op straat onder de kapotgeschoten huizen een piano neerzetten, en beginnen te zingen. Ongelooflijk mooi.