Photophobia

Diep ontroerende fictie-documentaire hybride, die de oorlog in Oekraïne bekijkt door de ogen van twee kinderen op zoek naar een straaltje licht. Niki (12) en Vika (11) ontmoeten elkaar in de ondergrondse metrotunnels waar hun families schuilen voor Russische bommen. ‘Een positieve houding kan je alles doen vergeten.’

Op een koude februarimorgen arriveren de 12-jarige Niki en zijn familie bij het metrostation van Charkiv om te schuilen voor de angstaanjagende oorlog die buiten woedt. Voor Niki’s familie staat daglicht gelijk aan levensgevaar, en de jongen mag het stationsterrein niet verlaten, levend onder de constante gloed van hun neonverlichting. Terwijl Niki doelloos rondzwerft tussen de verlaten treinstellen en volle perrons, ontmoet hij Vika (11), en er gaat een nieuwe wereld voor hem open. Naarmate hun band sterker wordt, vinden de kinderen opnieuw de moed om de zon op hun gezichten te voelen.

Het Slowaakse filmmakersduo Ivan Ostrochovský en Pavol Pekarčík kiezen voor de weg van hoop in plaats van wanhoop om de tragedie van oorlog af te beelden: een vriendelijke man zingt teksten over liefde, terwijl twee kinderen kijken naar de lucht en hun toekomst.