Schlafsand

De aarde beeft. De lucht zindert. Het gezang van zwaar metaal sust ons bedrieglijk in een eeuwigdurende sluimer. Goed beschut, onder witte sluiers, zwelt een ruisende rivier aan. Spoelt de koude rollende vloed het kleverige zoete zand van de slaap weg? De rook in de verte verandert het gezichtsvermogen. Een reflectie op ons wezen, dat handelt en weigert te beseffen. Een reis in beelden van de bergtoppen naar een stervende Zwitserse gletsjer, naar de stad, diep in de dagbouwmijn van Hambach, waar de motoren van de kolengravers onophoudelijk ratelen.

Deze korte film maakt onderdeel uit van het programma Shorts: Human Nature.