Een koppel maakt foto's op het strand in Turkije. De vrouw heeft een dikke buik. Ze lijkt zwanger, maar is het niet. Ze maken foto’s zodat het kind dat zij straks zullen adopteren, zal geloven dat zij de biologische ouders zijn. In de debuutfilm van Mehmet Can Mertoğlu creëert iedereen zijn eigen geschiedenis en ontvouwt Mertoğlu zijn kritische visie op de sociale structuren in zijn vaderland.
Bahar en Cüneyt vormen een doorsnee middenklassenkoppel. Hun vooruitzichten, wensen en dromen sluiten nauw aan bij hun leven in een provinciestad. Het enige wat ontbreekt, is een kind. Adoptie is echter – zeker als je kieskeurig bent – een lang en bureaucratisch proces, zoals wel meer in Turkije. Doorzettingsvermogen en de juiste connecties komen dan van pas, en gelukkig zijn die eigenschappen Cüneyt niet vreemd.
Het adopteren van een kind is in Turkije echter een groot taboe. Daarom zullen zij verhuizen, zodat zij een gelukkig nieuw leven met de kleine kunnen beginnen. De angst om ontmaskerd te worden is altijd groot, maar of hun angst voor sociale uitsluiting ook gegrond is of slechts een product van hun eigen vooringenomenheid, zal moeten blijken.
Met zijn debuutfilm balanceert Mehmet Can Mertoğlu op de grens van absurdisme en maatschappijkritiek, een mix die hem verschillende filmprijzen opleverde.
Tekst: Dirk van der Straaten