Back to the Square

Een jaar na de euforie op het Tahrirplein is het doel van de Egyptische demonstranten bij lange na niet bereikt. Het land wordt met harde hand geregeerd en democratie is ver te zoeken. Het ‘oog van de wereld’ heeft zich inmiddels afgewend. Hoe het Egypte is vergaan sinds 25 januari 2011 wordt verteld aan de hand van vijf portretten uit diverse hoeken van de samenleving.

Wat hebben de offers op het Tahrirplein aan het begin van 2011 opgeleverd? Helaas nog niet zo veel, zo blijkt uit de verhalen van vijf betrokken Egyptenaren, ongeveer een half jaar na de historische revolutie. Een jonge paardenhoeder vertelt hoe hij naar het plein reed om te vragen de piramides weer open te stellen; hij overleefde die dag ternauwernood. Een taxichauffeur vertelt van zijn zes jaar in de gevangenis, de martelingen, en hoe de politie zich erger gedraagt dan ooit. Een jonge vrouw vertelt over intimidaties en onterechte arrestaties, die volgens mensenrechtenadvocaten aan de lopende band voorkomen. De jonge Salwa vertelt hoe ze haar eerste liefde bij de demonstraties ontmoette. En dan de broer van Maikel Nabil, de blogger die een celstraf kreeg voor zijn internetuitingen en in hongerstaking ging. Maikels broer wordt op het Tahrirplein gevolgd bij de nog altijd durende protesten tegen de ook nog altijd voortdurende schendingen van mensenrechten.