In een Tsjetsjeense stad verdwijnt een man. Getuigen zagen dat de staatspolitie hem meenam, maar niemand weet waar hij is. Zijn familieleden krijgen tegenstrijdige informatie en na verloop van tijd is er steeds meer onzekerheid over zijn lot. Poëtische documentaire over de nasleep van oorlog, onzekerheid en het schemergebied tussen leven en dood.
Hoe is het om te wonen in een stad, verscheurd door oorlog, waar grote moskeeën geflankeerd worden door martelkamers? Waar de visioenen van waarzeggers meer steun bieden dan officiële verklaringen van de overheid? Van 2007 tot 2009 volgde filmmaker Mantas Kvedaravicius voor zijn regiedebuut families van vermiste Tsjetsjeniërs. Zij weten niet waar hun geliefden zijn, noch of ze in leven zijn of niet. Langzaamaan begint voor hen de grens tussen feit en fictie te vervagen. Ook het verschil tussen de informatie van de autoriteiten en de verkregen inzichten van helderzienden wordt steeds kleiner. De achterblijvers vinden steun bij buren, andere familieleden en mensen die zelf ooit opgepakt werden en terugkeerden van de onheilspellende place of no return. Wie zich in ‘Barzakh’ bevindt, is noch in het land der levenden, noch in het dodenrijk. Het is een tussenplaats, waar communicatie alleen mogelijk is middels dromen.