Come to my Voice

In een afgelegen Koerdish bergdorpje maakt de achtjarige Jiyan zich zorgen over het lot van haar vader Temo. Hij is midden in de nacht afgevoerd door Turkse soldaten, op zoek naar wapens. Er zijn echter geen wapens in het dorp. Samen met haar oma Berfé gaat Jiyan op zoek naar een pistool om haar vader vrij te kopen.

Een informant heeft het Turkse leger ingefluisterd dat er wapentuig verborgen zou zijn in een klein Koerdisch bergdorpje. Midden in de nacht kammen de militairen het dorp uit, maar ze vinden niks. Overtuigd van zijn gelijk laat de commandant alle mannen uit het dorp arresteren en zegt ze pas vrij te laten wanneer het vermeende arsenaal wordt overhandigd. Jiyan verzamelt alle speelgoedpistolen in het dorp en oma brengt het stokoude geweer van haar vader naar de soldaten – maar tevergeefs. De militairen nemen alleen genoegen met moderne, echte pistolen. Dus gaan Berfé en Jiyan op pad om er eentje te vinden.

Come to My Voice is een poëtische raamvertelling waarmee regisseur Hüseyin Karabey middels humor, traditie en wonderschone natuurbeelden licht schijnt op de absurditeit van de ‘verborgen oorlog’ die de Turkse regering de afgelopen twintig jaar heeft gevoerd tegen de Koerdische bevolking.