District Zero

Maamun Al-Wadi repareert in zijn kleine winkeltje in een vluchtelingenkamp in Jordanië mobiele telefoons van gevluchte Syriërs. De geheugenkaarten staan vol met foto’s, video’s en contacten die voor de vluchtelingen de laatste band zijn met hun land, identiteit en verleden.

Voor veel vluchtelingen is de mobiele telefoon een belangrijk bezit. En niet alleen als communicatiemiddel: de geheugenkaart van het apparaat bevat een leven aan beelden, verhalen en contacten uit de wereld die ze moesten verlaten.

In Zaatari, Jordanië – een van ’s werelds grootste vluchtelingenkampen – heeft Maamun een klein winkeltje. Het is een kleine witte container in een ellenlange rij identieke containers. Daar repareert hij mobiele telefoons van de vele Syrische vluchtelingen. Zijn klanten maken zich grote zorgen of de inhoud van het apparaat nog wel gered kan worden. Het zijn herinneringen aan hun verleden, toen er nog geen oorlog was, toen zij nog geen vluchteling waren maar gewone mensen.

Om zijn klanten tegemoet te komen bedenkt Maamun samen met zijn vriend Karim een nieuwe dienst: ze kopen een printer om de foto’s te kunnen afdrukken, en geven de bewoners van het kamp zo een stukje van hun identiteit terug. De film biedt een inkijkje in het dagelijks leven in een vluchtelingenkamp.