Het diepe leed dat Israëls gemilitariseerde maatschappij veroorzaakt bij haar jeugd. Verteld aan de hand van onder meer dagboeken, brieven en home video’s van jonge mannen en vrouwen die hun dienstplicht moesten vervullen. Extra aangrijpend door de sobere, onsentimentele aanpak. Een documentaire die je in stilte achterlaat.
Al op jonge leeftijd worden Israëlische kinderen voorbereid op de militaire dienstplicht vanaf hun 18e: drie jaar voor jongens, twee voor meisjes. Op de kleuterschool maken Zohar en zijn klasgenoten tekeningen van soldaten. Op de basisschool past de 10-jarige Ella militaire uniformen en krijgt ze een geweer in haar hand. Het zal slechts een paar jaar duren voordat ze zelf gevechtssoldaten zijn.
Hoe die ervaring kan uitpakken, komen we te weten via dagboeken, brieven en home video’s van jonge mannen en vrouwen die het leger in moesten. We leren ze van heel dichtbij kennen – Ron, Doroni, Halil en anderen. Ze vertellen ons over hun dromen en angsten, hoe ze zichzelf troosten en moed inspreken. Hoe ze omgaan met het feit dat ze deel uitmaken van iets wat ingaat tegen alles wat ze willen en waar ze voor staan. Ook gebruikmakend van beelden van militaire training en van het front, beslecht regisseur Guy Davidi (5 Broken Cameras) een Israëlisch taboe.