The Islands and the Whales

Tussen IJsland en Noorwegen liggen de adembenemende Faeröer-eilanden. Op de rotsachtige heuvels groeit weinig, dus leven de bewoners al eeuwenlang van walvisvlees en zeevogels. Door ernstige vervuiling loopt hun levenswijze gevaar. De walvis zit vol kwik, de vogels vol plastic en bovendien ligt de walvisvangst onder vuur.

De afgelegen Faeröer-archipel is een mythische plek, met donkere eilanden achter dikke lagen mist. Het inheemse volk leeft er al eeuwen in harmonie met de natuur. Hun traditionele dieet bestaat voornamelijk uit zeevogels, zoals de schattige papegaaiduiker, en ander zeeleven, waaronder de niet minder aandoenlijke griend: een dolfijnachtige walvis. Vaders leren hun zoons van jongs af hoe je de vogels vangt. Het gezamenlijk uitvaren op walvisjacht is van oudsher een groots gebeuren waaraan de hele gemeenschap meedoet.

Maar deze manier van leven staat onder druk. De lokale toxicoloog Pal Weihe ontdekt dat kwik in het walvisvlees ernstige gevolgen heeft voor de gezondheid en ontwikkeling van de kinderen. En bovendien worden in de vogelmaagjes steeds vaker stukjes plastic aangetroffen. Door de ernstige vervuiling van de oceaan nestelen er bovendien minder papegaaiduikers op de eilanden. En dan zijn er nog de activisten van milieuorganisatie Sea Shepherd. Met lede ogen zien eilanders de activisten hun schip aanmeren, compleet met piratenvlag en ex-beach babe Pamela Anderson als boegbeeld. ‘We hebben slechte ervaringen met piraten…’ memoreert een van de oudjes.

Tijdens een persconferentie van de goedbedoelende organisatie vraagt een bezorgde bewoner waar ze dan hun voedsel vandaan moeten halen: er groeit immers niks op de eilanden. ‘Als jullie ons een koe geven om te eten, laten jullie ons dan met rust?’ vraagt hij aan de activisten. Maar dat blijkt niet de zorg van Sea Shepherd; zij houden zich immers bezig met wat in de zee leeft.

Tekst: Annika Wubbolt