Last Men In Aleppo

Khaled kijkt omhoog. Hij ziet een vliegtuig overvliegen. Dat is geen goed nieuws. Het vliegtuig zal een vatbom laten neerkomen op Aleppo en Khaled zal moeten uitrukken om de slachtoffers onder het puin vandaan te halen. Regisseur Feras Feyyad volgt de vrijwilligers met witte helmen en schetst het onmogelijke dilemma waar zij voor staan.

Khaled voelt zich als een vis in een te kleine kom. Hij is in Aleppo ernstig beperkt in zijn vrijheid, maar als hij de stad zou verlaten, is hij als een vis op het droge. Op de plek waar hij geboren en getogen is, zet hij nu iedere dag een witte helm op. Na bombardementen trekt hij met andere vrijwilligers naar de rampplek om slachtoffers onder het puin vandaan te halen. De vreugde is groot als het lukt om de levens van hele families te redden, maar natuurlijk slagen zij hier niet altijd in. Tijdens een staakt-het-vuren wordt stoom afgeblazen en gaan zij met de kinderen naar een speeltuin. Ondertussen worden risico’s groter en neemt de twijfel toe, moet Khaled toch met vrouw en kinderen de stad verlaten en een veilig heenkomen zoeken?

IDFA Special

Tekst: Dirk van der Straaten