In Frankrijk in de vroege jaren zestig wordt de veelbelovende literatuurstudent Anne zwanger. Ze is vastbesloten de baby niet te houden, maar abortus is illegaal en kan gevangenisstraf opleveren. Naarmate de tijd verstrijkt, gaat Anne steeds wanhopiger op zoek naar een uitweg.
Als haar menstruatie uitblijft, bezoekt de 23-jarige Anne (Anamaria Vartolomei) haar dokter. Die vertelt haar dat ze zwanger is. ‘Doe iets,’ smeekt Anne. ‘Dat kun je me niet vragen,’ zegt de dokter. ‘Dat kun je niemand vragen.’ In het Frankrijk van 1963 is abortus namelijk illegaal. Voor Anne, die aan haar arbeidersmilieu wil ontsnappen via een academische opleiding, lijkt er geen andere keuze te zijn dan stoppen met haar studie en voltijds moeder worden.
Hoewel het voor Anne geen optie is de baby te houden, lijkt ze volstrekt alleen te staan. Doktoren kunnen niet helpen of zijn onbetrouwbaar, en zelfs haar beste vriendinnen deinzen terug als Anne vertelt over haar situatie. De baby’s vader – een jongen uit een andere stad die ze één keer heeft gezien – lijkt zijn verantwoordelijkheid uit de weg te willen gaan. Terwijl de weken verstrijken nemen Annes opties razendsnel af, en zoekt ze haar toevlucht tot gevaarlijke methodes.