Machines

Poëtische docu toont op wonderschone wijze de erbarmelijke omstandigheden in de kledingfabrieken in India. Tussen de stampende machines werken volwassenen en kinderen lange dagen voor een zeer laag loon.

Ten zuiden van de Indiase metropool Surat ligt een gigantische industriële zone die sinds de jaren zestig alleen maar is gegroeid. Regisseur Rahul Jain filmde van dichtbij de dagelijkse gang van zaken in een van de vele textielfabrieken, waar mens en machine lijken te zijn samengesmolten tot één stofproducerend monster.

In de fabriek zijn de omstandigheden op zijn zachtst gezegd slecht. Het is er heet, lawaaierig, er is nauwelijks daglicht en het werk is geestdodend. Volwassenen en kinderen zwoegen uren achtereen voor een extreem laag loon van drie dollar per dag. De werkdagen duren zo’n twaalf uur. Ondanks de barre omstandigheden weet de filmmaker een prachtig document te creëren, dat de kijker meezuigt in de duistere wereld van de kledingproductie. Lange, observerende sequenties worden afgewisseld met korte interviews. Sommige beelden en zijn betoverend mooi, andere te pijnlijk om te zien, zoals het beeld van een hevig knikkebollende jongen die moet vechten om wakker te blijven en zijn werk voort te zetten.

Tekst: Annika Wubbolt