Plato’s Academy

Stavros en zijn drie chauvinistische vrienden hangen dag in dag uit verveeld voor zijn slechtlopende winkel aan een rustig pleintje in Athene. Passerende Albanezen en Chinezen krijgen het zwaar te verduren. De routine wordt verstoord als Stavros’ moeder in een Albanees haar verloren zoon herkent. Wat betekent dit voor zijn nationaliteit? Een Griekse tragikomedie over xenofobie.

Op plastic stoeltjes langs de weg leveren de vier mannen, al lurkend aan een rietje, commentaar op  alles wat zich op hun plein afspeelt. Aan de overkant blaft tot hun genoegen een hond tegen iedere Albanees die voorbijkomt. Een monument voor interculturele solidariteit, dat in het midden van het kruispunt wordt geplaatst, timmeren ze in elkaar. Eén ding is duidelijk: de mannen hebben het niet zo op met buitenlanders.
Een paar meter bij hen vandaan zit Stavros’ oude moeder op een stoel verveeld voor zich uit te kijken. Ze heeft net een hersenbloeding gehad en is verward. Als ze op een dag een passerende Albanese bouwvakker aanziet voor haar zoon, verklaart Stavros haar voor gek. De twijfel slaat echter toe wanneer blijkt dat zijn moeder vloeiend Albanees spreekt. Dan staat zijn wereld op z’n kop.