Experimenteel, confronterend, vaak hilarisch commentaar op vooroordelen en uitbuiting in de kunstwereld. Een groep Roma-acteurs speelt in een toneelstuk van een witte Hongaarse regisseur. Ze voelen zich uitgebuit en gestigmatiseerd, en nemen ontslag. Maar het toneelstuk is verkocht aan een prestigieus Berlijns theater, en de première staat voor de deur.
‘Heb je medelijden met me?’ vraagt Szintia de kijker. Ze is een van de Roma-acteurs die spelen in een ‘deconstructivistisch’ toneelstuk van een witte regisseur. ‘Natuurlijk heb je dat,’ zegt ze. ‘Dat maakt je een goed mens.’ Het toneelstuk vertelt de ware verhalen van de acteurs, die scènes moeten spelen over drugsmisbruik, overvallen, verkrachting en huiselijk geweld. Ze bereiden zich voor op optredens in Berlijn, waar de theaterdirecteur zijn ‘zigeunervrienden’ zegt ‘trots te zijn op hun littekens’.
Tijdens de repetities vervaagt het onderscheid tussen fictie en werkelijkheid, en groeit het ongemak bij de kijker over de eigen rol in dit spektakel. Houden witte intellectuelen die opkomen voor ‘de kansarmen’ vooral systematisch racisme in stand? Met een creatief team dat volledig bestaat uit Roma, gebaseerd op een echt toneelstuk met hun verhalen.